Dr Vladan Đorđević je jedna od najistaknutijih ličnosti kulturnog, naučnog i političkog života u Srbiji 19. veka. Kao lekar, prvi je Srbin specijalista hirurgije, prvi se bavio eksperimentalnim radom u medicini, osnovao je Srpsko lekarsko društvo, Srpsko društvo Crvenog krsta, Društvo za gimnastiku i borenje, čiji su nastavljači bili Društvo Dušan Silni i Sokolski pokret; pokrenuo je i uređivao prvi srpski stručni medicinski časopis Srpski arhiv za celokupno lekarstvo, bio je načelnik vojnog saniteta u ratovima i prvi profesor higijene na Vojnoj akademiji, potom načelnik Sanitetskog odeljenja Minisarstva unutrašnjih dela i tvorac modernog sanitetskog i veterinarskog zakonodavstva.
Kao gradonačeknik Beograda započeo je komunalno uređenje prestonice i osnovao Novo groblje. Bio je redovni član Srpskog učenog društva i pravi član Srpske kraljevske akademije, prvi počasni doktor Medicinskog fakulteta Univerziteta u Beogradu, ministar prosvete i crkvenih dela i zastupnik ministra privrede, kraljevski izaslanik u Grčkoj i potom u Turskoj i predsednik Kraljevske vlade (1897-1900).
Na polju književnog stvaralaštva ostavio je mnogobrojna dela – pripovetke, drame, romane i memoare. Bio je jedan od začetnika seoske i putopisne novelistike, hroničar i istoriograf. Preveo je brojna dela iz medicine i srodnih nauka. Časopis Otadžbina (1875-1892), koji je osnovao i uređivao, bio je najbolji časopis za književnost, nauku i kulturu u drugoj plovini 19. veka. Jedan od njegovih savremenika, ličnih političkih oponenata, rekao je za njega, ne bez argumenata, da je „bio u Srbiji sve, osim kralj i patrijarh“, dodajući i to, da je u pojedinim momentima, bio „kralj – kralju i patrijarh mitropolitima“. Bio je oženjen svojom bečkom ljubavi, koja mu je izrodila petnaestoro dece. Umro je 31. avgusta 1930. godine u Badenu kraj Beča, a sahranjen, po svojoj želji rečenoj za života, na Novom groblju u Beogradu, parcela 26, grobnica broj 6, II reda, pored supruge Pauline, i dece Milana i Mare.
Ova objava je raspoloživa i na: engleskisrpski (cyr)
