20.10.2017. godine na Novom groblju u Beogradu je obeležena godišnjica smrti generala Miloša Vasića, ministra vojske i mornarice, vojnog pedagoga, stratega i autora titule „Vojvoda“. Vence na poslednje počivalište generala Vasića su položili predstavnici udruženja za negovanje tradicija oslobodilačkih ratova Srbije 1912-1920, porodica i poštovaoci.
General, ministar vojske i mornarice, Miloš Vasić, upisao je studije filozofije, koje je zbog smrti oca napustio. Završio je Vojnu akademiju 1883. godine, te je unapređen je u čin pešadijskog potporučnika. Naredne godine završio je Višu školu Vojne Akademije. Kao pešadijski oficir, bio je komandir i vodnik čete pitomaca Vojne akademije 1886. i 1887. godine. Godine 1887, poslat je na izučavanje vojne organizacije u Linc, Pariz i na kraju u Rim. Po povratku u zemlju, bio je načelnik Odseka u glavnom Generalštabu, načelnik Generalštaba divizijskih oblasti, komandant eskadrona, komandant puka i kraljev ordonans, vojni izaslanik u Sofiji, komandant 7. puka, i profesor taktike na Višoj Školi Vojne Akademije. Godine 1900., postavljen je na mesto ministra vojnog, sa činom potpukovnika, da bi godinu dana kasnije, dao ostavku, i dobio mesto diplomatskog predstavnika na Cetinju. U ratovima 1876.-1878. godine, učestvovao je kao đak dobrovoljac, a u ratu 1885., kao komandir čete. U Balkanskim ratovima, bio je predstavnik srpske vlade pri grčkoj vojnoj komandi. U Prvom svetskom ratu, nalazio se na čelu Dunavske divizije drugoga poziva, koja se proslavila u bojevima na Mačkovom Kamenu. Na Solunskom frontu 1916. godine, unapređen je u čin generala, a zatim mu je povereno komandovanje najpre Prvom, a zatim Trećom armijom, sa kojom je prošao slavna bojišta Gorničevo, Kajmakčalan, Bitolj. Na Solunskom frontu održavao je veze sa engleskom vojnom komandom, a Englezi su ga, posle vojvode Živojina Mišića, smatrali za našeg najsposobnijeg oficira. Bio je u misiji kod italijanskog kralja i vlade do 1917. godine, a po završetku rata, u Komisiji za razgraničenje sa Italijom. Od januara 1922. godine, kratko vreme je obavljao dužnost ministra vojske i mornarice Kraljevine Jugoslavije, da bi se na lični zahtev penzionisao iste godine. Kao obrazovan oficir prevodio je i pisao članke koje je objavljivao u „Ratniku“. Napisao je nekoliko dela: „Ratni podsetnik i zapisnik“, „Vojnička čitanka“, „Osnovi strategije“, „Iz oblasti organizacije vojske“, „Visoka vojnička disciplina“, Poslednji dah generala Jovana Miškovića, Vojska i politika. Genral Miloš Vasić je preminuo 20.10.1935. godine i sahranjen je u Aleji velikana na Novom groblju u Beogradu. Bista na grobnici generala Miloša Vasića je rad vajara vajara Milana Cindrića.
Ova objava je raspoloživa i na: engleskisrpski (cyr)
