Drugi po redu vođeni obilazak Novog groblja u okviru Dana evropske baštine 2019, pod nazivom „Bardovi srpskog glumišta“, održan je 29. septembra 2019. godine. Naši dragi sugrađani koji su se i ovaj put odazvali u velikom broju, mogli su da saznaju nešto više o velikanima loklane pozorišne i filmske scene, počevši od putujućih pozorišnih trupa, preko prvih igranih filmova, do uspešnih evropskih i zamalo holivudske karijere. Nakon upoznavanja sa istorijatom Novog groblja od njegovih početaka do danas, posetioci su imali prilike da obiđu poslednja počivališta velikana srpskog glumišta i čuju intrigantna, zabavna, a na momente i emotivna kazivanja o velikim glumcima i glumicama sa ovog podneblja, kao što su: Vela Nigrinova, Dobrica Milutinović, Ita Rina, Milka Grgurova, Čiča Ilija Stanojević, Miodrag-Petrović Čkalja, Danilo – Bata Stojković, Ljubinka Bobić, Pavle Vujsić, Dragan Nikolić, Velimir-Bata Živojinović, Zoran Radmilović i mnogi drugi.
Od mnogobrojnih zanimljivih ličnosti, podelićemo sa Vama priču o glumici sa plodnom evropskom, zamalo holivudskom karijerom, mnogima poznatu samo iz ukrštenica: Za glumicu Itu Rinu su verovatno čuli svi pasionirani rešavači ukrštenih reči, ali se ni vrsni poznavaoci sedme umetnosti ne mogu pohvaliti da znaju nešto više o nekadašnjoj velikoj evropskoj i zamalo holivudskoj zvezdi, koja je filmsku karijeru započela dvadesetih godina prošlog veka.
Ida Karavanja, kako joj je bilo pravo ime, rođena je 1907. godine u mestu Divača u današnjoj Sloveniji, gde joj je otac radio na železnici. Po izbijanju Prvog svetskog rata, porodica se seli u Ljubaljanu, gde je Ida završila srednju školu, a 1919. godine upisala se u žensku gimnaziju. Nije bila najbolja učenica, ali je redovno išla u pozorište i bioskop, maštajući da će jednog dana postati glumica. Nakon smrti oca 1926. godine, porodica se našla u teškoj finansijskoj situaciji, pa je Ida morala da se zaposli kao službenica u banci. Te 1926. godine, odražavao se konkurs za Mis Evrope, koji je organizovala američka filmska kuća “Fanamet”, a pobednica je trebalo da dobiije veliku nagradu i glumački angažman u Americi. Idu su na lokalno takmičenje prijavile drugarice, gde je postala Mis Ljubljane, ali joj je majka zabranila da putuje u Zagreb na finale takmičenja. Majka je na kraju propustila, ali nažalost Ida je u hotel „Esplanadu“ stigla baš kada je žiri proglašavao pobednicu. Iako nije pobedila na izboru, ovaj događaj će obeležiti njen život, jer je jedan od vlasnika zagrebačkog biskopa „Balkan palas“ Alfred Milner poslao njene fotografije austrijskom producentu Peteru Ostermajeru, koji joj je odmah uputio poziv za probno snimanje u Berlinu. S obzirom da majka nije ni htela da čuje za ovaj put, Ida je pod izgovorom putovanja u Austriju sa porodičnim prijateljima, pošla na put u neizvesnost u daleki Berlin. Ubrzo nakon probnog snimanja potpisala je je dvogodišnji ugovor sa kućom „Ostermajer film“. 1927. godine, debituje u svom prvom igranom filmu „Dvoje pod nebeskim svodom“, u kome tumači ulogu francuske plesačice Blanš. Prvu glavnu ulogu Ita Rina je odigrala u filmu „Poslednja večera“ italijanskog reditelja Marija Bonara, a umesto glavne uloge u visokobudžetnom filmu prihvatila ulogu koju joj je ponudio nepoznati češki reditelj u sada već legendarnom klasiku „Erotikon“, koji je izazivao kontroverze i uzbrukavao strasti gde god je prikazan. Film je prvi put prikazan 27. februara 1929. godine u češkom bioskpu „Pasaž“. Kada je film prikazan u Beogradu dva meseca kasnije, oduševljeni gledaoci su je nakon premijere na rukama izneli iz bioskopa. Početkom 1931. godina Ita Rina je dobila ponudu da ode u Holivud, gde joj je ponuđena uloga u filmu „Beatris, moja radosti“ i trogodišnji ugovor. Međutim, nakon što joj je verenik Miodrag postavio ultimatum, odlučila da se uda i napusti filmsku karijeru. Ita Rina je u ruskoj crkvi u Berlinu prešla u pravoslavlje i po treći put promenila ime, odnosno postala Tamara. Tamara i Miodrag su se venačli 1931. godine u hramu Hristovog uspenja u Beogradu, kada je postala Tamara Đorđević. Prvu godinu braka je sa suprugom živela povučeno da bi se nakon toga ipak vratila filmu, a poslednju internacionalnu ulogu odigrala je 1939. godine u Nemačkom krimi-trileru „Centrala Rio“. Okupaciju je porodica preživela u Vrnjačkoj banji, gde je Ita 1943. godine rodila kćer Tijanu. Nakon oslobođenja su se vratili u Beograd, gde je prvo radila u „Avala Filmu“ koji je pokušao da je otpusti pod izgovorom da reditelji nemaju poverenja u njen rad. Ita je tada pisala Maršalu Titu. Žalba je usvojena i ona je ostala u „Avala Filmu“, a radila je i u „Lovćen Filmu“, kao savetnik produkcije. Poslednji put se pred kamerama pojavila 1960. godine u filmu Veljka Bulajića „Rat“. S obzirom da je ceo život patila od astme, 1967. godine se preselila u Budvu, gde je i preminula 10.maja 1979. godine. Sahrani na Novom groblju u Beogradu prisutvovali su poznati filmski stvaraoci, prijatelji i obožavaoci.
Ova objava je raspoloživa i na: srpski (cyr)
