Ove godine navršava se 103 godine od Mojkovačke bitke između austrougarske vojske kojom je komandovao general Rajner i crnogorske koju je predvodio Janko Vukotić, a koja se odigrala na pravoslavni Badnji dan i Božić, 6. i 7. januara 1916. godine. Povodom ovog značjanog događaja, Ministar zadužen za inovacije i tehnološki razvoj Nenad Popović položio je na Badnji dan, 6.1.2019. godine venac na poslednje počivalište serdara Janka Vukotića na Novom groblju u Beogradu.
Elaborirajući značaj Mojkovačke bitke, minisitar Popović je naglasio da je ona redak primer u istoriji da se jedna vojska svesno žrtvovala da bi spasila drugu.
Mojkovačka bitka je možda mala u istoriji ratovanja, ali se stanovišta bratske sloge, čojstva i junaštva, časti, obraza i požrtvovanja, sigurno može ubrojati u najveće. Najveći značaj ove bitke ogleda se u tome što je austrougarska vojska sprečena da preseče povlačenje srpske vojske preko albanskih planina i dalje ka Krfu.
Ključna figura Mojkovačke bitke bio je serdar Janko Vukotić (Čevo 1866 – Beograd 1927.), koji na početku Prvog svetskog rata bio načelnik crnogorske Vrhovne komande, zatim komandant Hercegovačkog odreda i Sandžačke vojske, general-ađutant kralja Nikole i kralja Aleksandra Karađorđevića. Karijeru je završio kao armijski general Jugoslovenske vojske (1926).
Serdar Janko Vukotić je preminuo u Beogradu, u 61. godini, 4. februara 1927. godine. Sahranjen je 6. februara, o državnom trošku, u prostornoj celini Arkade na Novom groblju u Beogradu, uz prisustvo kralja Aleksandra I, oficirskog kora Beogradskog garnizona, na čelu sa vojvodom Petrom Bojovićem i petnaest generala, studenata iz Crne Gore i velikog broja građana. Njegovo ordenje je nosilo 17 oficira, dok se na groblju artiljerija od njega oprostila počasnim plotunom.
Ova objava je raspoloživa i na: engleskisrpski (cyr)
