U nedelju 30. oktobra 2016. godine, Novo groblje u Beogradu je posetila grupa profesora Banjalučke gimnazije, na čelu sa Direktorom, Zoranom Pejašinovićem. Pored poslednjeg počivališta velikog Petra Kočića, gosti iz Banja Luke su, između ostalih, izrazili želju da posete grobove Bana Svetislava Tise Milosavljevića i profesora Vase Glušca, koji su svaki na svoj način, dali nemerljiv doprinos transformaciji Banja Luke u moderan i uređen evropski grad.
Svetislav Tisa Milosavljević, rodom iz Niša, brigadni general, stručnjak za vojni transport, ministar saobraćaja, prvi i najznačajniji Ban Vrbaske banovine, koji, iako je u Banja Luci proveo svega četri i po godine, ostavio je traga kao retko ko pre i posle njega, odnosno dao je ovom gradu gradu urbani identitet. Po odlasku iz Banja Luke 1934. godine, iza njega su između ostalog, ostali zgrada Banske palate (danas Gradska uprava), Banski Dvor, Narodno pozorište, park sa imenom i spomenikom Petru Kočiću, Higijenski zavod, objekti učiteljske i poljoprivredne škole, kao i sedam stambenih zgrada podignutih za činovnike. Pomenutom treba dodati osnivanje muzeja banovine, udruženja za turizam, zanatske i trgovačke komore i dr. Doprinos Svetislava Milosavljevića razvoju Banja Luke je gotovo bio zaboravljen sve do 2000. godine, kada je tadašnji gradonačelnik dao nalog da se istraže aktivnosti i doprinos Svetislava Milosavljevića razvoju grada. Od iste godine se dodeljuje nagrada Bana Milosavljevića, a podignut mu je i spomenik u centru grada. Svetislav Tisa Milosavljević je sahranjen na Novom groblju u Beogradu, u parceli 21., grobnica br. 42, 2. reda.
Vaso Glušac – je bio jedan od najpoznatijih profesora Banjalučke gimanazije. Nakon završene gimnazije u Sarajevu i studija slavistike u Beču, službovao je Banja Luci i Tuzli. Posle 1. Svetskog rata bio je na pozicijama člana Privremenog narodnog predstavništva Kraljevine Srba, Hrvata i Slovenaca, zatim direktora gimnazije u Tuzli. Nakon toga je ponovo premešten u Banja Luku, gde je postavljen za direktora Gimnazije, a ubrzo i za vršioca dužnosti načelnika Prosvetnog odeljenja banske uprave Vrbaske banovine. Bio je jedan od osnivača Zavičjanog društva „Zmijanje“ i sokolskog pokreta u Banja Luci. Tridesetih godina prlošlog veka prelazi u Beograd, gde je od 1932. godine pa do 2. Svetskog rata bio član i sekretar Senata Kraljevine Jugoslavije. Autor je nekoliko desetina radova iz oblasti književne kritike i istorije. Prijateljstvo Petra Kočića i Vase Glušca, započeto za vreme studija u Beču, nastavljeno u Banja Luci, a krunisano je kumstvom – Glušac je krstio Kočićevog sina Slobodana. Vaso Glušac je sahranjen na Novom groblju u Beogradu, u parceli 39, grobno mesto 40.
Ova objava je raspoloživa i na: srpski (cyr)
